Sado lift Europa!

Hong Kong Second Ignition

Uiteindelijk een hoop moeite bespaard door een tip van een Taiwanese man; niet de trein genomen naar Nanning, maar de bus. Dit was minstens zo comfortabel, sneller en zonder het gezoek naar perrons. Vooral omdat deze overgang niet echt bijzonder veel gebruikt wordt door niet-Aziaten was het dus wel prettig om zonder al teveel gedoe aan de andere kant van de grens te komen. De Chinezen waren behoorlijk easy-going - gewoon enigzinds confident vertellen wat mijn plannen waren was voldoende om de grens over te steken. Het probleem is echter wel dat mijn paspoort op het moment te oud begint te worden om makkelijk leesbaar te zijn, dus daar hadden ze wel een klacht over waardoor ik even dacht dat ik in de problemen was. Ach, het viel allemaal wel mee.

De Chinese zijde was meteen een compleet andere wereld. Een supermoderne snelweg, geen scooters meer maar gloednieuwe auto's en een enorm mooi ongerept landschap. China! Het land wat voor velen waarschijnlijk exotische gevoelens oproept was voor mij als een terugkeer naar huis, terug de beschaafde wereld in. De bus tuftein goed tempo naar Nanning, de grootste stad van de provincie Guangxi, die grenst aan Vietnam. In de bus zat slechts een ander paar buitenlandersdie ik in Sapa ook al had gezien, dus we namen eenmaal in Nanning gezamelijk een taxi naar het stadscentrum. Het paar, wat 6 maanden op reis was samen met hun 3 jaar oude dochter, spraken Frans, en maakten er een spelletje van voor mij te raden waar ze vandaan kwamen. Helaas had Dennis al eerder een jongen van hetzelfde eiland ontmoet, dus ze moesten toch toegeven dat mijn wereldkennis wat meer op niveau was dan zij vermoedden (Reunion Eiland is een kleine eiland bij Madagaskar wat nog steeds Frans is).

In de taxi klonk eigenlijk de hele tijd enkel 'ooooeeeh' en 'aaaah'. Ineens kreeg ik het heel erg naar mijn zin. Fatsoenlijke hoogbouw, op Chinese stijl verlicht, en nog eens extra gedecoreerd vanwege het 50 jarig bestaan van de autonome Guangxi provincie. Zoveel mazzel kan natuurlijk alleen ik hebben. Ik kreeg het nog erger naar mijn zin toen ik er achter kwam dat de stad 100% Chinees was. Bij het hotel dus meteen paniekerig in het woordenboek gebladerd om ervoor te zorgen dat ik niet op dezelfde kamer als de Fransen terecht zou komen. Ook eten zoeken was dus een avontuur op zich, en we zaten eigenlijk allemaal met lange tanden aan het avondeten. Hun dochtertje viel goed in smaak bij de lokale bevolking: veel wilden met haar op de foto, en in het restaurant werd ze al snel geconfisceerd voor fotoseries met de bediening. Uiteraard was ze dit na 6 maanden wel gewend en zodra de camera op haar werd gericht verscheen er een enorme glimlach.

De Fransen gingen de dag erna hun eigen weg, naar Hong Kong, om vanaf daar terug te kunnen vliegen naar huis (lange leve de Thaise bevolking en het geniale, doch ongemakkelijke, idee om Bangkok Airport te bezetten). I was on my own. Rondlopen, dus maar. Toen ik op een gegeven moment door het CBD liep, en daar een centraal plan op wandelde, zag ik een groepje fotografen een model op de foto zetten. Daar wilde ik natuurlijk wel een foto van, maar het laten zien van mijn blonde hoofd was genoeg om een flinke rel te veroorzaken. In ieder geval was hun interesse in dat, niet al te onaardig uitziende, model meteen weg en werd de lens op mij gericht. Een of ander meisje was Engels studeerde schoot de beste mensen te hulp en toen had ik weer eens een authentieke Lost-in-Translation ervaring. Een fotograaf hing een heel verhaal op en had volgend mij behoorlijk wat ideeen, en toen de vertaalster eenmaal mijn kant op liep was het enige wat ik te horen kreeg 'please look tired'. Oh, ok. Ik dacht toch echt dat hij wat meer dan dat zei, maar dat zal wel weer aan mij gelegen hebben. Het maakte uiteindelijk toch niet uit wat ik deed, want ze vonden alles leuk. Modellen werden er bij gehaald, en moest net kijken alsof ik het niet naar mijn zin had, maar uiteraard had ik er weinig op tegen om met schoone dames op de foto te moeten.

Het vertaalstertje vond wel dat ze nu haar eigen privesessie had verdient, dus voor ik het wist was ik met haar en haar vriendinnen op weg naar de plaatselijke universiteit. Van foto's maken kwam uiteindelijk weinig terecht, want deze meisjes waren natuurlijk overal behoorlijk nieuwsgierig naar. Nanning is waarschijnlijk de slechtste plek ter wereld waar je Engels kunt studeren, omdat er gewoon niet veel buitelanders komen. Hun Engels was dan ook niet van het hoogste niveau, maar nog steeds goed genoeg om wat culturele eigenaardigheden uit te wisselen. De arme studentes heb ik uiteindelijk op avontuur door hun eigen stad meegenomen, want ze hadden die verlichte gebouwen waar ik het had over had zelf nog nooit van dichtbij bekeken. De suggestie om een taxi te nemen (wat je hooguit 15 yuan kost, zo'n 1,50 euro) had dan ook open mondjes tot resultaat. Wederom zat ik dus in een taxi vol 'oooeeeh' en 'aaaaahs'. Het vertaalstertje vond het allemaal wel leuk en vond dat de volgende dag ook wel op die manier besteed kon worden, dus de dag erna met haar door de stad gezworven en kennis gemaakt met de manier waarop Chinese mensen elkaar proberen te strikken: het is niet de jongen die de moeite moet doen, maar het meisje. 'You are so handsome, and look like movie star'. Dat wist ik natuurlijk al langer dan vandaag, maar de opmerking daarna dat ze in haar moeder's noodletentje werkt was genoeg om mijn interesse te wekken. De harde realiteit zorgde er echter voor dat ik diezelfde avond om half 8 gewoon in de trein zat, op weg naar Guangzhou. Reiziger ben je uit principe, en het moment dat je je laat inpakken door de charme van een bepaalde plek (of zijnvrouwvolk) is het met je gedaan (In Thailand ook al te lang, een week, op dezelfde plek gezeten, en daar heb ik nu nog steeds hinder van). Even doorgezet, en de supervette ervaringen van Nanning maar gelaten voor wat ze zijn.

13 uur in een trein zitten is een heel slecht idee. Dat ga ik dan ook niet meer doen. Vooral omdat Chinezen vinden dat ze makkelijk met zijn 6en op 3 stoelen passen. Slapen was dus geen optie en doodgaar kwam ik na een verschrikkelijke tocht aan in Guangzhou. Uit pure vermoeidheid het eerste de beste hotel genomen waar uiteindelijk de ratten door de kamer schoten. Het was maar voor een nacht, en ik was zo moe dat ik toch wel sliep, met of zonder ongedierte. Guangzhou zelf had totaal niet de charme van Nanning (wat erg breed is opgezet en duidelijk een dieper stedelijk plan kent), maar had wel de brute hoogbouw waar ik voor naar China was uitgeweken. Ik dus al snel 450 meter schoon aan de haak, zoals Tim dat zou hebben gezegd. De giganten van China zijn bijzonder indrukwekkend, en de hoeveelheid constructie die er gaande is, is waarschijnlijk enkel geevenaard door een plek als Dubai. Het grote verschil is echt dat de vraag in China een reeele is, en in Dubai enkel virtueel.

Ik had haast om in Hong Kong te komen, want daar zou ik een vriend ontmoeten. Niet te lang gebleven dus, en meteen door gegaan naar Shenzhen. Deze stad is een ware Chinese legende. In de jaren 70 was dit nog een suf vissersdorpje van 40000 man, en tegenwoordig is het een 10 miljoen inwoners tellende megapool, die grenst aan Hong Kong. Je kunt wel stellen dat Shenzhen het proefkonijn van China is (geweest), en dat het aanwijzen van dit soort 'Special Economic Zones' het geheim is achter het Chinese succes. In ieder geval hebben de Chinezen wel bewezen dat de liberale democratische vorm van kapitalisme van Washington niet de enige manier is om gillend rijk te worden. Vooral niet na de overname van Hong Kong, wat waarschijnlijk de meest kapitalistische plek op aarde is enwaar het laissez-faire kapitalisme van voor de beurscrash van de jaren 30 in de VS nog steeds zegeviert. Dat de rest van de wereld zich toevallig nu druk maakt om ecologie is natuurlijk enkel een van de maatregelen om alsnog te proberen het Chinese succes enigzinds in te dammen. Ook het pot-verwijt-de-ketel gezeur over mensenrechten is slechts ironisch en een hele slechte grap. Dat er dan een soort van samenscholingsverbod is, is enkel een manier om te verkomen dat er bewegingen onstaan die uit kunnen groeien tot, noem eens wat, een religie, welke nog minder toe te voegen heeft aan de welvaart van een staat dan de idioten die Geert Wilders stemmen. Het westen heeft haar moral highground in ieder geval al langer dan een paar jaar geleden verloren. De Chinezen die ik in Guangzhou tegenkwam, en die mij met mijn camera de stad zagen vastleggen, glimlachten naar me met dezelfde lach die ik op mijn smoel heb als ik mijn moeder voor de zoveelste keer keihard oplicht met Monopoly, waardoor ik mijn broertje genadeloos kan verslaan. En terecht, denk ik dan.

Voorlopig kan ik de komende dagen gaan genieten van Hong Kong, en van Korean Air, die weigert mijn vlucht van Bangkok naar Seoul te cancellen zonder ook meteen de vlucht naar Amsterdam ook te annuleren. Ik hoop nu dus dat ik met D-reizen een voet tussen de deur kan krijgen, en anders moet ik alsnog terug naar Bangkok. Dat is in principe geen probleem (een enkele vlucht Shenzhen -> Bangkok kost me hooguit 60 euro), maar het is niet waar ik op gehoopt had. We zullen wel zien wat er uit komt rollen!

Reacties

Reacties

Henk en Truus

Hallo Dennis, Weer eens een pittig verhaal.Het is maar goed dat je niet te lang bij die mooie dames bent blijven hangen anders had je nu misschien in een noodl-tent gezeten en had je kunnen zingen "Vluchten kan niet meer !!!! Wensen je veel plezier in Hong Kong !! Groetjes Henk en Truus (p.S.NIET MET JE VADER EN WESLEY OVER FEYENOORD MAILEN HOOR !!

Pap

Hoi Movie Star,

Je heb weer een aardig verhaaltje bij elkaar getikt :-)
Gisterenavond met Wesley naar een ijskoude Kuip geweest. Helaas werden we van het spel tegen AZ ook niet warm en werd er wederom verloren. Het begint al bijna te wennen...maar niet heus. Na afloop van de wedstrijd kwamen we de jongens en meisjes van de ME in wagens en op paarden tegen die op weg waren naar wat heethoofden die zich ophielden bij het Maasgebouw. Tja, het is momenteel niet zo best (zachtjes uitgedrukt) en moeten maar door de zure appel heen bijten. Hopelijk duurt dat niet al te lang meer. Vanmiddag zijn we met oma even naar het winkelcentrum in Hellevoetsluis geweest. Oma heeft daar getrakteerd op een kop erwtensoep. Je moeder zit nu met Sandra in de Pathe bios in Rotterdam waar de film Wit Licht met Marco Borsato draait. Wes zit boven in zijn kamer in de put om het verlies van weer een verloren pot van zijn club. Zal hem zo eens een lekkere glas cola brengen en een beetje opbeuren. Het is nu acht uur geweest en ga een bakkie zetten met een lekkere stroopwafel erbij. Suczeven met de terugboeking naar huis. We horen het wel van je hoe dat is afgelopen.

Opa

Dennis,
Het is alweer een poosje geleden dat ik op deze manier contact met je maak. Er leiden vele wegen naar Rome en van die andere wegen hebben wij gebruik gemaakt. Rustig gezeten in mijn stoel bij mijn bureau zag, en hoorde, ik je ergens in een internetcafe Coca Cola drinken. Jammer genoeg, misschien wel tot je geluk, kon ik jou wel zien op mijn PC, maar jij mij niet. Het geluid was echter perfect.
Gisteren, zondag, waren je ouders even bij ons en hoorde ik het verhaal van Korean Air. De problemen zijn gelukkig minder groot dan ik uit het verhaal van je vader en moeder opmaakte.
Ik las ergens op deze site het advies dat je niet met je vader over Feyenoord moet beginnen, ik raad je aan om ook niet met je vader een discussie over politiek moet gaan voeren. Nou ja, over godsdienst en politiek moet zo wie zo nooit een gesprek beginnen, zeker niet op een verjaardag. Het kan uitlopen dat verjaardagsgasten 'oververhit' raken. En dan niet van de drank. Goede reis verder.

karin

hoi Dennis
mijn maandag ochtend is weer goed begonnen met eerst een bakkie thee en een verhaal van jou nu ga ik gauw aan de slag ik zal je verhalen straks nog missen als je straks weer thuis bent veel succes met dat boeken van je vlucht groetjes

Tim

Had je geen budget over om die movie girl gewoon mee naar huis te nemen? ;) In Rdam kan ze vast goed engels leren. :)

Pingping

'...om te verkomen dat er bewegingen onstaan die uit kunnen groeien tot, noem eens wat, een religie, welke nog minder toe te voegen heeft aan de welvaart van een staat dan de idioten die Geert Wilders stemmen...' je weet ze wel te treffen, echter ontbreekt enigzins (dddd) historische achtergrond... Omdat bijvoorbeeld de joden vele beroepen religieus niet mochten/konden uitoefenen waren vele in bijvoorbeeld het bankwezen terecht gekomen, vele studeerden ook en kregen goeie jobs, wat ook weer veel geld met zich meebracht. De joodse gemeenschap van voor de tweede oorlog was bijhoorlijk rijk, dit is er mede debet van dat de nazi's de joden verafschuwden. Er is ook ongelooflijk veel kapitaal gestolen, vooral in kunst. En het duurde (en duurt) nog jaren totdat eea weer bij de rechtmatige eigenaar retour kwam/komt. Dat van die Geert Wilders vindt ik dan wel weer leuk :-)

Pingping

Hallo vader, ik had het er laatst nog met Frankie over. Vroeger kon je lekker ouwehoeren over Politiek of Religie of over Kunst of lekker je mening geven over wat dan ook! Vandaag de dag kun je er niet meer mee aankomen. Laatst ook nog geprobeert op een feestje, hier wilde ik eens van eenieder weten wat ze er nu van vonden dat met de kerstdagen er shows op de TV zijn waar miljonairs geld inzamelen voor arme kindjes in de 3e wereldlanden. En dat ze na de show in hun dikke auto naar huis rijden om zachtjes golvend in hun waterbed in slaap te worden gewiegd (JA, IK BEN ZELF OOK EEN HYPOKRIET - om een Gunter Grass these te voorkomen). Afijn, geen reactie, gewoon je wijn opzuipen en zeggen dat het toetje lekker is, dan loopt het prima. En vroeger ging men de straat nog op: STOP DE ATOMBOM, nu zit iedereen voor de TV fucking (PARDON, ik kan dit niet anders uitdrukken) een PAUL DE LEEUW marathon (Wat wassie weer grappig zeg!!) te kijken..... Zo, dat was lekker (en lekker geen discussie, is een mail monoloog :-))

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!