KOUD
Seoul was uiteindelijk teleurstellend. Ik had meer mensen verwacht om mee rond te hangen. Uiteindelijk was het hostel de hele week nagenoeg leeg. En het was te koud om de toerist uit te hangen. Heb dus flink gewerkt aan mijn Japans. Na een paar dagen kwam er een Amerikaan binnenrollen, een Afro-Amerikaan om precies te zijn. Wat zeldzaam is, want zij verlaten eigenlijk zelden het ghetto. Een zwarte Amerikaan die verder kijkt dan zijn neus lang is en die ook nog een klein beetje Koreaans spreekt, dus we konden het best wel vinden. Uiteindelijk hielp ik hem uit de brand door hem mijn manier van Japans leren uit te leggen, wat hij nu probeert toe te passen op Koreaans. Hij bedankte me op de manier zoals de zwarten dat doen als ze hun 'brother' willen plezieren. Zo bevond ik me ineens in een karaoke bar, van het type 'sexy'. Die gozer verbrandde 100 dollar per uur. Zoals je in de films ziet. En de soju vloeide.
Uiteindelijk raakten wij weer in gesprek met een Koreaanse vrouw, eentje die 2 maanden in Leiden heeft gewerkt, bij de universiteit. Zij was helemaal enthousiast dat ze haar Engels kon oefenen. Ze had in ieder geval de grootste ambitie: een Koreaans restaurant openen in Nederland. Zodra dit gebeurd mag ik er gratis eten. Ik kan in ieder geval niet wachten. Als voorproefje nodigde ze Rick (de Amerikaan) en mij uit om te komen eten bij haar thuis. Haar broer is kok. Ook nam ze de tijd om ons door Incheon te rijden, een stad vlakbij Seoul, waar ook het vliegveld is. Ze stampen daar een complete stad uit de grond, Incheon New City. Daar gaan kijken bij een enorm lange brug die Seoul verbindt met Incheon Airport. En ook even bij enkele bouwprojecten wezen kijken, waaronder het 300 meter hoge North-East Asia Trade Center. Niet onaardig, maar die plek heeft nog veel werk nodig. Nu is het er leeg en verlaten, een spookstad.
Maar goed, het eten was fantastisch. Ze liet me dingen zien waar de rest van de wereld waarschijnlijk zijn neus voor zou ophalen. In ieder geval is het geheim van de Koreaanse keuken hun gewoonte dingen op te potten en lang te bewaren. Waarschijnlijk omdat het klimaat in Korea zo anders is hebben ze een eigen unieke keuken die nauwelijks Aziatisch te noemen is. De oma van de beste vrouw was koningin van het oppotten: op het dak stond een vat met 40 jaar oude soya-drek. En die zat ik dus uiteindelijk te eten, als soep. Met verscheidene andere vormen van Kimchi. Het is onwaarschijnlijk wat ze wel niet met groenten en wat chili kunnen doen. De gemiddelde kimchi heeft 3 maanden in de koelkast liggen fermenteren voor jij er een hap van neemt. Maar het is goddelijk spul, en je raakt er razendsnel aan verslaafd.
Ook nog naar Suwon geweest, een stad die al is vast gegroeid aan Seoul. Het is waanzinnig hoe groot Seoul is. Zuid-Korea op zichzelf is al een wonder. Iedereen heeft het altijd over de supersnelle economische ontwikkeling van China, maar wat China doet is niks vergeleken bij wat Zuid-Korea voor elkaar heeft gekregen. 40 jaar geleden was ook dit land 3e wereld. Nu halen ze bijna Japan in. En iedereen heeft wel iets in huis wat de naam 'Samsung' draagt. Maar goed, in Suwan staat een wat oudere vesting, midden in de stad. Maar wederom was het erg koud, dus het was naar binnen, foto nemen, en weer wegwezen.
De 14e het vliegtuig genomen naar Beijing, waar ik nu zit. Ik ben teleurgesteld met wat ik tot nu toe heb gezien. Het voelt helemaal niet aan als een hoofdstad, zeker niet vergeleken bij de monsters van steden die ik in het zuiden heb gezien. Beijing is vergeleken bij Seoul en Tokyo niets meer dan een dorp. En het is hier bizar koud. De 1e dag meteen in het CBD gaan kijken, om Rem Koolhaas zijn CCTV buiding te bewonderen. Dit compleet bizarre gebouw is in persoon wel erg cool om te zien, maar je kunt niet echt dichtbij komen. Bizar ook om te zien hoe het gebouw ernaast, een ding van 200 meter, afgebrand de skyline domineert. Dit bouwwerk is vorig jaar, vlak na voltooiing, in vlammen op gegaan omdat een rotje te verkeerde kant op vloog. Jammerlijk, maar wel enorm cool om zo'n monster te zien. Beijing heeft ook nog een mooi WTC van 333 meter, maar dat gebouw is nauwelijks uniek te noemen.
Nu hang ik wat rond met een stel Zweden. We zijn naar de Verboden Stad geweest, en ook de Muur is inmiddels gedaan. Man, ik heb het nog nooit zo koud gehad. Met snijdende wind die muur opgeklommen. Ik had mijn pikachu pak aangedaan om het nog een beetje warm te hebben, met daarover mijn kleren. Toen we zagen dat de zon achter de heuvels dreigde te verdijnen renden we snel terug de muur af om de eerste de beste bus terug naar Beijing te noemen. Maar goed, heb het weer gezien. Wel leuk om te zien hoe veel onervaren toeristen hier compleet de boot in gaan als ze naar de muur willen. We spraken gisteren een Amerikaan die een taxi(!) had genomen omdat ze hem hadden verteld dat dat de beste optie zou zijn. Dit kostte hem een goede 400RMB (zo'n 40 euro). Ter vergelijking, met de lokale bussen kun je voor 13RMB bij de muur komen. Go figure.
Ook wezen shoppen voor Japanse boeken. Man. Ik zit bijna aan mijn 20 kilo limiet, vermoed ik. Gisteren 8 boeken gekocht voor 18 euro. En net ook nog wat magazines gekocht. Wat een hemel hier. De taalsecties in de boekenwinkels zijn gigantisch. De sectie om Japans te leren is nog groter dan in de boekwinkels in Japan. En de boeken zijn flink goedkoper. En veel van die boeken zijn dubbel gedrukt, dus kan ik dezelfde boeken gebruiken voor als ik Mandarijn ga leren.
De 21e neem ik de trein naar Shanghai, waar het als het goed is een paar graden warmer is. De 28e heb ik dan een vlucht naar Taipei, Taiwan. Ik hoop dat ik het red, vooral financieel gezien. De bodem is nu echt in zicht. Dat wordt hard werken als ik weer thuis ben!
Reacties
Reacties
Hoi Dennis, Je maakt toch veel mee. Wat wil je eigenlijk met je kennis van het Japans gaan doen? Tolken of boeken vertalen. Werk is hier genoeg, op het ogenblik sneeuwruimers en pekelstrooiers gevraagd!
Hoi Dennis,
Je hebt weer veel meegemaakt in korte tijd. Wat de kou betreft denk ik dat dat voor je een tegenvaller is. En dan te bedenken dat je van plan was om je jas thuis te laten...Ook hier heeft de winter zijn nu echt zijn intrede gedaan. Toppertje was gisteren, met veel sneeuw. Vooral de noordelijke provincies ondervonden veel hinder.
Het gaat hier zijn gangetje. Voor Wes zit het vroege opstaan er voor dit jaar op. Hij heeft al lekker vrij. Zelf moet ik het nog even volhouden tot donderdag. Voor het eerst sinds jaren hebben we geen kerstboom in huis genomen, we zijn bang dat Tommy de boom interessant zou kunnen gaan vinden om er in te springen...Ach, mis de boom niet omdat de woonkamer vol staat met allerlei kerstspullen.
Morgen weer schilderen in de Oudheidkamer. We zijn met een aantal vrijwillgers bezig om de Oudheidkamer gereed te maken voor de opening voor een nieuwe tentoonstelling in april 2010. Een verfje hier en daar was wel nodig. Je ziet het gewoon opknappen. 's Avonds met Wes naar De Kuip. Feyenoord speelt tegen Willen II uit Tilburg. De temperatuur zal wel onder het vriespunt liggen. Gewoon dik aankleden. Dat geldt ook voor aankomende dinsdagavond als we weer richting Kuip rijden. Dan spelen ze voor de beker tegen AZ. Terug rijdend over De Laan op Zuid heeft Rotterdam inmiddels ook een mooie Sky-line als we richting Erasmusbrug rijden.
Veel plezier in Beijing, enne...zet eens wat nieuwe foto's op je site.
Gelezen in de krant van vandaag.
ECB torent uit boven Frankfurt
De Europese Centrale Bank heeft gisteren het groene licht gegeven voor de bouw van een nieuw hoofdkantoor in Frankfurt. De bouw moet in het voorjaar van 2010 beginnen en medio 2014 gereed zijn. De twee glazen torens van 185 meter hoog kosten ongeveer 850 miljoen euro.
Hoi Dennis, Aan belevenissen geen gebrek he,en dat het koud is daar weten we hier ook van mee te praten.40 cm sneeuw op het balkonAls je dit mailtje leest ben je waarschijnlijk al in Shanghai.Hoop voor jou dat de temperatuur wat stijgt.We zijn weer aardig op de hoogte !! Nog veel avontuur en plezier en fijne Kerstdagen.Groeten uit Arnhem
Hallo Dennis,
Hoezo koud? Wesley had gisterenavond in De Kuip geen ijsklontjes nodig in zijn cola, het bevoor vanzelf wel. De eerste helft ging nog wel, de tweede was afzien. Feyenoord kwam al vrij snel op een 1 - 0 voorsprong, maar een tweede doelpunt wilde maar niet vallen. Toch ongelooflijk hoeveel mensen op er een ijskoude zaterdagavond naar hun club komen kijken. En blij met drie punten naar huis. O ja, er waren zeker wel een stuk of dertig uit fans van Willem II uit Tilburg. Hebben we niet gehoord. Na het eindsignaal wilde ik opstaan maar zat vastgevroren op m'n stoeltje. Toen dat uiteindelijk gelukt was liep ik wel de trappen af naar beneden, maar voelde m'n tenen niet meer. Voordat we naar huis reden hebben we ons eerst maar een beetje ontdooid in ons stamcafe. Maar dinsdagavond zijn we er weer bij hoor.
Je moeder viel vanmorgen al vroeg met haar neus in de...sneeuw. Ze had weekenddienst, en heeft behoorlijk moeten afzien. Ze heeft haar traject, ook vanavond, lopend moeten afleggen, fietsen was onmogelijk. De sneeuw kwam met bakken uit de lucht. Kan het me niet herinneren wanneer het de laatste keer is geweest dat er zoveel sneeuw is gevallen. Ben er 's-middags met mijn camera op uitgetrokken om in de omgeving wat foto's te maken. Dat leverde aardige plaatjes op. Tot zo ver het laatste nieuws.
Wij wensen iedereen die Dennis volgt op zijn reis fijne Kerstdagen, maar vooral een gezond en reislustig 2010 toe!
CCTV. :banana:
SWFC :banana:
Taipei 101 :banana:
Maastoren... :(
Dennis, We weten niet of jij al de reacties leest die wij je sturen, want het volgende is mij in 1953 overkomen. Een vriend van mij was als marinier gestationeerd op het eiland Aruba. Zijn ouders en ik konden kerstgroeten inspreken ergens in Rotterdam, waarschijnlijk in de marinierskazerne. Het was er druk met anderen die ook kerstgroeten kwamen inspreken. Eindelijk waren wij aan de beurt en spraken onze tekst in die we vooraf hadden opgeschreven. Naderhand kregen wij te horen dat mijn vriend tijdens de uitzending van onze kerstgroeten ergens op een strand van Aruba lag te zonnen, al of niet in damesgezelschap. Ik heb ergens in een schoenendoos nog een foto liggen waar wij in de opnamestudio zitten, voor jan met de korte achternaam.
Volgens mijn GPS ben je nu in Sjanghai; amuseer je daar met mate.
Groten van oma en opa.
Niet de groten maar de groeten.
De foto's die je vader heeft gemaakt van ons dorp in de sneeuw staan op mijn website www.koosp.nl onder Rozenburg/Het Witte Dorp 1 en 2.
Kan je bekijken of je nog langer daar blijft, of komt sneeuwruimen.
Dennis, je over-grootmoeder Alie Valk-Prins uit Maassluis had een jongere broer die Ben heette. Ben was zijn doordeweekse naam; zijn zondagse naam was Bernhard. Hij was, net als jij, een verwoed lifter, echter alleen in Nederland.
Toen hij op een zonnige dag in de omgeving van Utrecht stond te liften richting Maassluis, stopte er een groene Ferrari, met aan het stuur een gebrilde jeugdig uitziende meneer die informeerde waar de reis naar toe ging. Bernhard (het was op een zondag, vandaar) zei dat het Maassluis was. Dat kwam goed uit, want de chauffeur van de open sportwagen zei tegen Bernhard dat hij ging jagen op het eiland Rozenburg.
In de omgeving van Gouda stelde de chauffeur zich voor: ik ben Prins Bernhard. Dat is ook toevallig, zei de broer van je over-grootmoeder: ik ben Bernhard Prins.
Of dat verhaal echt gebeurd is weet ik niet, je opa heeft een grote duim!
Dennis, we zijn in de zomer van 2008 samen naar Rotterdam geweest om foto’s te maken van hoogbouw. Het was een flinke wandeling: jij met de benenwagen, ik met mijn scootmobiel. Jij, als liefhebber van hoogbouw, vertelde mij alle bijzonderheden over de wolkenkrabbers in Rotterdam. Toen ik je vroeg over gegevens over een bepaalde wolkenkrabber zei je tegen mij dat je dat niet wist, want verleden week stond dit gebouw van 131 meter hoog, er nog niet! Zo snel gaat dat in Rotterdam met de bouwwerkzaamheden.
Het laatste nieuws over hoogbouw in de havenstad is het volgende: In de komende vier jaar wordt aan het project De Rotterdam gewerkt. Het gebouw is ontworpen door Rem Koolhaas. Het ontwerp is al 10 jaar oud. Koolhaas noemt het een wonder dat het nu eindelijk van de grond komt
De Rotterdam bestaat, zoals je weet, uit drie torens van 150 meter hoog. Er komen kantoren, woningen, een hotel, winkels, cafés en een restaurant in.
Ik hoop dat je het nog niet wist, anders heb ik voor niks zitten schrijven.
Prettige feestdagen, waar dan ook ter wereld. Groeten van oma en opa.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}