Weer veel gebeurd, moeilijk om allemaal goed samen te vatten. Allereerst bedankt voor alle berichtjes. Mijn tijd achter een pc is extreem gelimiteerd, helaas. Hier toegang tot internet vinden blijkt lastig. Ik sta nu voor een pc in het hotelletje waar ik verblijf.

Vanuit Sapporo dus uiteindelijk een bus genomen naar Wakkanai. De bus volgde een mooie route langs de kust. Toen ik me realiseerde dat ik liftend terug zou moeten werd de pret echter een beetje bedorven. Noordelijk Hokkaido is namelijk een grote wildernis. Langs zeker 300km kust staat hier en daar een huisje, en om de 50km misschien een supermarktje, naar dat was het ook wel. Eenmaal in Wakkanai begon het tot me door te dringen: ik ga de lengte van Japan liften. Waar ben ik godsnaam mee bezig? Een beetje waar iedereen mij voor waarschuwde.

Maar goed, onder het mom van `ganbatte imasu` (ik zal knokken) de weg naar het park gevraagd. Eenmaal daar kon ik mijzelf niet zo een twee drie duidelijk maken waar ik mijn tentje zou mogen neerzetten. Ik gooide mijn zware backpack neer en besloot terug te lopen naar de ingang van het park (bergafwaarts; WakkanaiKoen is een park tegen een heuvel aan). Beneden vond ik een vrouwtje die een wandelingetje maakte en we raakten in gesprek. Ze zei dat het kampeerseizoen al een poosje over was, en dat ik dus de enige zou zijn in een tent. Nou ja, ik vond het op dat moment wel best. Verder gelopen en even verderop mijn tent geplaatst, symbolisch onder een kouyou-boom.

Ik ging beneden in Wakkanai nog even wat eten halen, en kwam er snel achter dat dit slechts een klein dorp was. Dus maar bij het station wat ramen gaan eten. Toen kwam er ineens een gigantische stortbui. Ik had gelukkig alles goed in de tent gestopt, want toen ik terug kwam bleek alles nog droog te zijn, behalve het zeil van de buitentent natuurlijk. Tot mijn verassing was er ook een tas vol eten in mijntent geplaatst. Wellicht achtergelaten door wat picknickende mensen, dacht ik.

De nacht was... interessant. Het is wennen aan alle geluiden om je heen. Omdat je de hele tijd in waakmodus bent kun je dus de eerst paar uur echt niet in slaap komen. Ik lag er ook al vrij vroeg in, 8 uur bleek net iets te vroeg te zijn omproberen te slapen.Toen ik eenmaal in slaap viel, zo rond een uur of 11, werd ik de volgende ochtend weer wakker om 8 uur. Half 9 zat de tent weer in de backpack, en precies toenik wilde vertrekken kwam het vrouwtje van de vorige dag aanrijden, met haar man. Zij had dus de boodschappen in mijn tent geplaatst. Ze vertelde me dat ze me graag naarKaap Soyawilde brengen. En daar zit ik dus, in de auto, op weg naar Soya Misaki.

Eenmaal daar werd ik weer achtergelaten, en begon dus de werkelijke reis. Na wat rondlopen en kaartkijken besloot ik zuidwaartse weg te pakken, terug naar Wakkanai. Ik moest wel 3 minuten wachten, want de 3e auto die voorbij kwam nam me direct mee. Mijn eerste echte lift. Ik werd achterin een minibusje geplaatst en zo werd ik terug naar Wakkanai gebracht. Onderweg nog live een ongeluk gezien, een vent die de sloot in reed. Hij was gelukkig nog in orde.

Eenmaal terug in Wakkanai zocht ik naar de weg richting zuiden, wat een paar kilometer lopen bleek te zijn. Eenmaal daar duurde het een uurtje. Een man nam me mee, naar Asahikawa, Tijdens het ritje van 3 uurenkel Japans gepraat, want hij sprak geen Engels. Het ging verbazingwekkend goed.Nu zit ik in een hotelletje.Het weer is slecht en ik moet mijn camera`s opladen, was doen, en belangrijkste: douchen! Morgen proberen naar Sapporo te komen, of verder. Als ik weer kans heb zal ik foto`s uploaden en wat minder kort zijn. Sta nu letterlijk achter een pc entikken is behoorlijk irritant!