Na het vertrek vanenkele van deZweden nog wat rondgehangen in Beijing met Martina, een half-zweedse, half-japanse (zeer vage combinatie, maar zoals gewoonlijk pakte het in haar geval erg goed uit). Aangezien ik mezelf eigenlijk totaal niet inlees voor ik naar een plek ga, besloot ik haar maar de plekken te laten kiezen. We eindigden bij het zomerpaleis, in dit geval omgetoverd tot winterpaleis - een enorm bevroren meer, met tempels en heuvelsrondom. Eigenlijk kan ik me de laatste keer niet meer herinneren dat ik op het ijs heb gelopen, maar het was behoorlijk vaag. Dat meer was ook gigantisch ondiep. Gesprek over het weer eindigde in het rare verhaal over de Chinese regering en hun weermachine -- ze proberen hier daadwerkelijk het weer te manipuleren, en met succes. Maar zoals altijd in het Chinese geval komt succes met een nogal zware prijs. Kennelijk hadden ze het laten sneeuwen nog voor het einde van de zomer, waardoor alle bomen hun bladeren al hadden verloren voordat de herfst ook maar begonnen was. Raar verhaal.

Nog wat tempels gezien, ach, standaard gedoe eigenlijk. Hostel was elke avond best gezellig. Irritante hier is echter dat het internet zo beperkt is. Geen facebook, geen youtube, om maar wat dingen op te noemen. Het is net alsof je terug bent in het jaar 2000. Man, vage nostalgie dit, het leven VOOR youtube. Gelukkig kan ik vanaf morgen wel weer mijn dosis Japansheid binnenkrijgen. Ook handig dat hier zulke goede relaties worden onderhouden met Taiwan (kuch). Alle research die ik probeer te doen over Taiwan en eventuele campings aldaar, of uberhaupt informatie over kamperen, stuit op compleet willekeurige blokkades. Sowieso is al dat geblok nogal vaag. Waarom zouden ze in hemelsnaam facebook willen blokkeren? Juist als je de mensen in je land dom wilt houden, dan JUIST moet je ze youtube en facebook geven. Ik bedoel, als we in Nederland de computers zouden bannen, dan zou iedereen ineens gaan lezen (en dan niet toiletliteratuur als Harry Potter (ok, ok, ik geef het toe: ik lees nu Harry Potter, maar dan wel in het Japans, dus ik heb een geldig excuus) of Dan Brown of whatever), en dan zou bijvoorbeeld Geert Wilders waarschijnlijk zijn koffers zo kunnen pakken. Hoewel, de malloot die zoiets voor zou stellen zou waarschijnlijk juist ervoor zorgen dat Geert in populariteit stijgt. Wat een ellende.

Ook alle gezelligheid met Martina kwam snel ten einde, maar met haar plannen in Japan te gaan wonen zal ik haar zeker nog weleens zien (zoveel mogelijk vriendjes maken die gerelateerd zijn aan Japan is in mijn geval hard nodig, zeker als ze Japanse paspoorten hebben). Ik had een soft seat voor de trein naar Shanghai. Sleeper was 2 keer zo duur, en sinds ik nu overgeleverd ben aan de genade van de bank probeer ik te bezuinigen waar het kan. 10 uur, in de trein, in de nacht, zittend. Ik heb wederom alle mogelijke posities uitgeprobeerd, en ondervond dat als je het tafeltje van de stoel voor je uitklapt en daar je hoofd op ligt dat je nog redelijk weg kunt dutten. In ieder geval vonden de Chinezen naast me dat ook wel een redelijke positie want toen ik mijn ogen opendeed zag ik ze op die manier naast me 'zitten'. Treinreis ging op die manier nog redelijk snel voorbij, gelukkig.

Shanghai is een beestenstad. Chinese steden hebben enorm veel problemen, en een van de problemen is dat de steden modern zijn maar de bevolking nog lang niet. En het beschavingsoffensief wil volgens mij nog niet echt van de grond komen. In ieder geval is het behoorlijk irritant als je een kaartje wilt kopen voor de metro en de mensen staan in een grote cirkel om die automaten heen, in plaats van dat ze gewoon rijtjes vormen. Als het op dit soort dingen aankomt mis ik Japan het meest, waar de publieke sfeer gewoon goed gereguleerd is en alles flink geolied loopt. Hier is het overal een bende. In de metro ook. Mensen die de trap op en af moeten lopen dwars door elkaar heen, wat vooral met spitsuur ECHT niet werkt. Man, die mensen hier hebben echt nog een lange weg te gaan.

Ook Shanghai lijdt onder een vervuilingsprobleem, en de lucht hier is bar slecht. Zo slecht, dat roken hier GOED is voor de gezondheid. Ik heb in ieder geval in mijn tijd hier tot nu toe nog niets fris geroken.

Maar goed, alle klachten op een hoopje, het kerstfeest dit jaar was wel erg goed (beter dan vorig jaar, toen ik probeerde binnen 20 uur van Koh Tao naar Kuala Lumpur te komen - kerstmis is toch niet zo boeiend achter de ruit van een bus). Mijn vader had me nog 50 euro gedoneerd, wat in China een fortuin is. Hier barstte een klein feestje los aan het begin van de avond, met wat mensen die wat spelletjes speelden. Stoelendans, ballonnen prikken, het standaard spul. Een of andere Chinese jongen die mij wel aardig vond, vond het na 2 uurtjes wel leuk geweest en vroeg me of ik zit had te gaan clubben. Ik had meer zin te gaan zingen. Uiteindelijk gooiden we het op een akkoord te gaan zingen EN clubben. Maar we waren enkel met zijn tweeen, dus was het zaak wat meer mensen te vinden. Hij was ietwat verlegen, dus ik probeerde wat lui mee te krijgen. Uiteindelijk een HELE vage groep bij elkaar gesprokkeld, inclusief een Duitse metalhead, een jongen uit Argentinie, een groepje Australiers, een Duitse meid die uiteindelijk model bleek te zijn en waar die andere Duitser en Argentinier de hele avond op zaten te azen (bijzonder hilarisch - in Duitsland zelf zou een metalhead NOOIT achter een barbie-achtig model met geblondeerd haar aan gaan) en de beste vondst van de avond was een Russische van Mongoolse afkomst.

Omdat het bier hier slecht is en karaoke pas leuk is als iedereen wat vrolijker is, stonden we elkaar eigenlijk aan te kijken hoe we het drankprobleem gingen oplossen. Laat drankproblemen maar aan de Russen over. Zij had nog ergens een tequila-achtige substantie in een grote fles zitten. Het brandde naar beneden. Maar het was genoeg om instante vriendschappen te scheppen (zelfs tussen barbie en ozzie). Dus daar zaten we dan, met zijn allen. Man, karaoke is zoveel beter als je het met een andere metalhead doet. Die gozer zat op bijna elk nummer te headbangen. Al snel begonnen de eerste mensen af te vallen; te diep in het glaasje gekeken, en in het Australische geval, veel te verlegen om zichzelf te kunnen verliezen. We verloren hun na de karoake en gingen naar een verschrikkelijke club. Maar we hadden onszelf helemaal happy gezongen dus zijn we gewoon los gegaan. Ik trok in die toko twee type mensen aan: mannen en vrouwen. Om de zoveel minuten zat een willekeurige vrouw aan mijn haar, en om de zoveel minuten fluisterde een willekeurige man in mijn oor 'hey man, you wanna go outside and smoke some weed??'. Gelukkig stond die Russische de hele tijd tegen me aan te dansen dus had ik een geldig excuus wat zelfs ZIJ al hun stonedheid nog wel begrepen. Toen uiteindelijk die Russische en ik nog als enige over waren, konden we de Duitser (half brak ergens in een hoekje) en die Chinese jongen (aanpappend met een of andere meid) weer verzamelen en besloten we het maar voor gezien te houden. Eigenlijk hadden we op dat moment geen flauw idee waar de rest van de groep was gebleven maar we konden ons er niet echt druk om maken.

Ik was volgens mij de enige die in redelijke staat de volgende middag wakker werd, en aangezien kerstmis nog niet over was (en mijn 50 euro ook nog niet) besloot ik wederom een groep bij elkaar te sprokkelen voor nog meer karaoke. Uiteindelijk zaten we met zijn 12en in dezelfde toko allerlei liedjes door elkaar te bleren. Die jongen uit Argentinie (die de avond ervoor metdie Duitse ervandoor was gegaan en haar mee had genomennaar, jawel, McDonalds)ging ook weer mee en we hebben nog enkele mooie duetten gezongen. We hadden weinig muzikaliteit gemeen - maar hij kon het gehele ouvre van Marilyn Manson en dat is zo'n beetje het foutste wat we in die computer konden vinden. Dus speciaal voor Jezus en de weken vakantie die we elk jaar dankzij hem weer mogen krijgen 'Antichrist Superstar' gezongen. Heb ik tenminste nog een moment van kerstfeest aan hem gedacht, dat is al meer dan de gemiddelde persoon en zeker meer dan welke Chinees dan ook.

Morgen vlieg ik door naar Taipei. Ik voel me nog steeds brak van die kerst, maar vooral omdat ik veel teveel heb lopen headbangen. Dus mijn nek en schouders zijn behoorlijk gesloopt. Ik geef Maroon 5 de schuld.