Na enkele dagen Bangkok begin ik een beetje te wennen aan het klimaat hier, maar volledig aanpassen gaat niet lukken; zelfs niet voor de Thaise mensen zelf. Ze houden hun koffertjes voor hun hoofd om de zon tegen te houden, of hebben gewoon een paraplu bij zich. In ieder geval is het hier een heuse Tourist Trap, met hoofdletter T. Toen ik de eerste dag gewoon begon te lopen vanaf het hostel had ik al snel door dat dit een fout idee was; meteen kwam ik in aanraking met alle scams die welgedocumenteerdop het net staan. Man in net pakje komt naar je toe, spreekt vloeiend Engels, maakt een babbeltje, en verandert dan plotsklaps het onderwerp naar de TAT en hoe je er met een tuk-tuk snel kunt komen, waarna een chauffeur natuurlijk direct voor je klaar staat. Gewoon hardnekkig volgehouden dat ik ging lopen, en toen hadden ze wel door dat ik geen interesse had.

Het echte Thailand is hier nauwelijks te beleven. Het voelt meer als een nachtmerrie-versie van Disneyland. In mijn uppie zouik geen lol gaanbeleven, dus na 2 dagen alleen te hebben rondgezworven ben ik met wat andere figuren op stap gegaan. Met een groep is Bangkok verkennen veel aangenamer, omdat je iets sterker in je schoenen kunt staan en je de prijzen voor de taxi kunt delen.

Openbaar vervoer in Bangkok bestaat uit bussen, die altijd vaststaan in het bizar drukke verkeer, twee skytrain lijnen, een ondergrondse lijn en voor de rest taxi's en tuk-tuk. Omdat de stad zo groot is, kun je via subway eigenlijk niet echt ergens komen behalve bij grote airco shopping malls, die nog verwesterder (is dit een woord?) zijn dan het westen zelf. Van hotspot naar hotspot reis je via een combinatie van. Het is ons in ieder geval al gelukt om met zijn fijven gepropt te zitten in een tuk-tuk, voor 70 baht (wat eurocent). Op dit idee kwamen we toen we een tuk-tuk zagen met 6 schoolmeiden er in. Het is een beetje krap, maar met moeite kun je net al je ledematen binnenboord houden terwijl je door het verkeer scheurt. Dit alles natuurlijk goedgekeurd door de lokale politie, die er niet eens van opkijkt.

Het klimaat en de vele idioten op straat die je iets proberen aan te smeren maken de stad bijzonder onaantrekkelijk om te verkennen. Veel lopen kun je niet, want het is gewoon te warm, en een aanslag op je energiereserve. In ieder geval kan ik niet wachten tot ik de stad weer uit ben, en de meeste mensen lijken Bangkok voorniets meer te gebruiken dan een snelle transfer. Het hoogtepunt van de stad is voor mij in ieder geval het hoogste punt: in de ruim 300 meter hoge Baiyoke Tower kun je voor 200 baht naar het observatorium met een gratis drankje in de bar. Van boven ziet Bangkok er krankzinnig uit: overal volgepropte snelwegen die een betonnen jungle doorkruisen. De luchtkwaliteit is hier verschrikkelijk, en in de dagelijkse krant staat zelfs aangegeven hoe slecht hij wel niet is. Op de schaal van 0 op 300 (waarbij 300 gewoon aangegeven staat als 'toxic'), zitten we nu net over de 100. Als je in een tuk-tuk over de vijfbaansweg rijdt adem je in ieder geval geen zuurstof in, dat is zeker. Mensen met astma kunnen hier niet leven... eigenlijk kan niets hier leven, maar het gebeurd toch. Ik heb nog geen hond gezien hier die kwispelend over de straat rent; alle honden zijn compleet onder zeil en vertonen tekens van slechte gezondheid. Een aai over de bol zit er in ieder geval niet bij.

Thaise mensen zijn bijzonder vriendelijk, mits je ze kunt vinden. Het duurt even voor je er echt mee in aanraking komt, want je moet eerst langs de oplichters zien te kunnen kijken, en dat is lastig. Ik vertrouw snel mensen, maar hier totaal niet, omdat blijkt dat dat nauwelijks mogelijk is. In ieder geval hoor ik verhalen dat het veel beter wordt zodra je de stad uit komt. Ik hoop het in ieder geval, want ik wil wel iets authentieks Thais gaan meemaken. Dat kan hier in Bangkok in ieder geval niet. Het contrast met Seoul zorgt eigenlijk voor een cultuurshock.

Over2 nachten ga ik weg... Volgende stop: Ayutthaya.