@Leonard: Special English message for you here. I hope you have a good time viewing my pictures and the videos - Im sure most of them are rather self-explanatory. I think I caught a glimpse of Elizabeth also being in the mailing list, but Im not quite sure. Anyway, as you can imagine, I'm having a great time here, so I hope I can tell you all about once Memorial Day hits again - or when I hit Sacramento, of course.

In de ochtend kwam Mr. Cha (mijn loyale tuktuk chauffeur) weer terug om mij op te pikken. Ik had al contact gelegd met een Duits paar wat ook wel interesse had, dus besloten we maar de kosten te delen. Genoeg ruimte. De drukte van Bangkok was ook wel meteen verdwenen aldaar, en de meeste tempels en ruines waren nagenoeg verlaten. De bezoekersfrequentie ligt dermate laag dat je alles op je gemakje kunt bekijken. Ayutthaya bevat naar mijn smaak veel mooiere dingen dan Bangkok - alles is wat minder gelikt, en ook zijn er veel minder mensen die je lastig vallen. Heerlijk dus om na 6 dagen in de grote stad alle rust van de wereld te hebben. Na een dagje met de Duitsers opgetrokken te hebben, die die avond ook weer verder gingen met de nachttrein naar Chiang Mai (waar elke reiziger die je tegenkomt ten noorden van Bangkok heen gaat), besloot ik de dag daarna te vullen met een beetje fietsen en een bezoekje aan het zomerpaleis van Bangpa-in. Vooral het fietsen was erg... interessant. Alles wat wielen heeft bevind zich hier op dezelfde weg: tuktuks, scooters, fietsers, auto's, bussen, vrachtwagens. Vooral bij de rotondes kan dit erg fraaie situaties opleveren, en ik kon nu niet echt een patroon ontdekken in het geven van voorrang. Sterker nog, ik kon eigenlijk helemaal geen verkeersregels ontdekken. In ieder geval was het nog geen spitsuur dus had ik alle tijd om een beetje te wennen. Toen de drukte op gang kwam en het ook begon te schemeren werd het allemaal wat riskanter en moest ik het toch wat rustiger aan doen om weer terug in het hostel te raken. In Ayutthaya is het verkeer of de mensen ook niet zo'n probleem - het zijn vooral de wilde honden. Een omweggetje via een donker straatje kan al snel betekenen dat je een groep tegenkomt. Ik keerde in ieder geval maar om naar de normale hoofdweg toen ik een groep tegenkwam waarvan er enkelen begonnen te grommen.

De reis naar Lopburi verliep vrij eenvoudig. 3e klasse, anderhalf uur gestaan. Eenmaal daar was een hotel vrij snel gevonden - op de hoek van waar alle aapjes zich bevonden. Vanuit mijn raam had ik dan ook een vrij goed uitzicht op alle aapjes, die het hier zeer naar hun zin hebben. Vooral in de meest prominente Wat van Lopburi houden zich honderden aapjes op. Het was heel makkelijk om de dag te vullen simpelweg met het bekijken van alle apenstreken. Vooral de nietsvermoedende toeristen die een aapje op hun schouder toelaten raken compleet de weg kwijt zodra andere aapjes ook besluiten dat dat een goed idee is. Snel komt er dan een klein jongetje die met ofwel een tak ofwel een katapult de beestjes verwijderen. Bij voedertijd was het een complete chaos van aapjes die in elke richting schieten om maar iets te eten te krijgen. Grote pret dus. In ieder geval is het commentaar van sommige mensen hier dat aapjes ziekteverwekkers zijn nogal... onwetend (of ondoordacht/onpraktisch), want als je naar deze regio gaat krijg je met zo'n overvloed aan ziekteverwekkers te maken dat je bij voorhand al weet dat je risico gaat lopen. Van het eten (waarvan je zeker kunt zijn dat enkele insecten er ook al van genoten hebben voordat jij het krijgt), tot de muggen (en aapjes...), de airco, de hitte en de algemene relatief-aan-het-westen bekeken slechte hygienische omstandigheden - alles is een bron van mogelijke malaise. Ik ben in ieder geval al genoeg mensen tegengekomen met griep, hoofdpijn, voedselvergiftiging, etc, etc, dat het een kwestie is van afwachten tot je iets oploopt. Je hebt het in ieder geval nodig, omdat alles in het westen zo steriel is dat je ook niet echt de kans hebt om enige bescherming te ontwikkelen. Ik krijg liever iets hier in Thailand, dan ergens in Cambodja - maar voorlopig kom ik er met een lichte griep eerder vorige week goed vanaf! Kortom, als ik hier vies van was geweest had ik ook gewoon in een veilig resort ergens in Spanje of Turkije kunnen gaan zitten - maar dit is natuurlijk vele malen boeiender!

Na Lopburi een tweede klasse express genomen naar Phitsanulok (wat een 3e klasse reis van 6 uur omtoverde tot een 3 uur durende vogelvlucht), om van daar met een groepje Belgen een taxi te huren richting Sukhothai. Dit plaatsje bevat wederom een plethora aan tempels, ruines, sommigen zelfs nog een originele staat (inclusief begroeing), en ook hier heb ik dus voornamelijk veel rondgefietst. Omdat het hier in principe gewoon het platteland is zie je ook heel veel dingen die je niet kunt zien als je dicht bij Bangkok zit. Mensen die hun vee over de wegen jagen, overvloedige rijstvelden die het zeer goed doen (er is hier wat meer regenval), verschillende ambachten - ik heb het idee dat Thailand vooral draait om Bangkok en dat alles buiten deze stad ligt voor deze stad produceert. Als Bangkok groeit, groeit het platteland mee.

Ik zit nu te wachten op de bus verder richting het noorden. Lampang en Chaing Mai zullen waarschijnlijk de volgende bestemmingen zijn. Vandaar moet ik gaan bedenken hoe ik in Laos wil komen. Er zijn in principe twee opties: richting het zuidoosten reizen om bij Vientiane de grens over te steken, of via het noordoosten van Thailand via de Mekong naar Louang Prabang. De route via Vientiane kost me 12 uur in een bus, maar zal waarschijnlijk de meest comfortabele zijn. De andere route via de Mekong kost me 2 dagen in een slome boot die dus heel pijnlijk zal zijn - maar natuurlijk veel scenischer. Het ligt er dus een beetje aan hoe ik me zal voelen als het zover is!